1/8 reisdag naar Haputale

Vanmorgen om half 8 al aan het ontbijt, zodat we rond kwart over 8 konden vertrekken. We gingen eerst richting Ella, dit is een heel toeristisch dorpje wat vooral hoog in de bergen ligt. Onderweg kwamen we al van alles tegen, eerst een paar aapjes, maar het mooiste was dat we zeker 10 minuten achter een aanhanger hebben gezeten waar 2 olifanten op stonden, zo GAAF! Op een gegeven moment werden we ingehaald door een scooter, waar een vader, moeder en een klein kindje op zaten. Dit kindje vond de olifanten ook erg gaaf. Denk dat het kindje pas anderhalf was, maar die bleef maar wijzen, waar wij dan ook weer van genoten.  Wat een ervaring! Eenmaal in Ella aangekomen keken we onze ogen uit, marktkleedjes met groente en fruit langs de weg, toeristen en locale bevolking krioelden door het verkeer, dan nog alle auto's,  tuk tuks,  vrachtwagens en bussen en wij maar zwaaien naar iedereen, weet nog steeds niet wie nou naar wie kijkt. In Ella hebben we de little Adams peak beklommen, deze berg ligt ongeveer op 1100 meter hoogte. Het eerste stuk was goed te doen, langs de theeplantages, daarna werd het iets stiller en aardig wat traptreetjes, maar met af en toe een korte pauze was het goed te doen. Eenmaal boven genoten van het weidse uitzicht. Na wat rondjes te hebben gelopen zijn we weer gaan afdalen, dit ging een stuk makkelijker dan naar boven.
Daarna zijn we met Hema naar de nine arch bridge  gegaan, wederom via een stijl pad naar beneden kwamen we bij een beroemde treinbrug  uit. We hebben even moeten wachten, en de tijd even gedood met het uitzicht, een potje hockey met een leeg waterflessen en wat stokken en foto's gemaakt. Maar toen kwam de locale trein langs met vooral heel veel toeristen. Overmorgen gaan we zelf in de trein zitten, ben heel benieuwd.
Nadat de trein eindelijk langs was geweest, mochten we het stijl pad weer omhoog. Eindelijk konden we gaan lunchen in Ella, Hema had weer een leuk restaurantje gevonden en hebben we goed gegeten. Daarna mochten we weer in de bus om naar onze hotel gebracht te worden. Hema wilde er graag voor donker zijn en toen we eenmaal aan waren gekomen snapte we waarom. Beneden aan de berg moesten we de bus parkeren en overstappen in een jeep. Wat gingen we stijl omhoog, met U bochten en wij hadden vooral het idee, "waar gaan we terecht komen"? Eenmaal op circa 1200 meter aangekomen te zijn kwamen we bij onze accommodatie.  WOW! Wat een uitzicht, de naam van het hotel past bij het uitzicht, world's end lodge! Gelijk even in het zwembad gesprongen, om van het mooie uitzicht te genieten. Daarna naar de kamers, die zijn simpel, maar prima te doen. Eenmaal opgefrist mochten we weer een stukje klimmen, op naar het restaurant. Daar zaten we onder de tl verlichting te eten, we moesten sowieso op tijd ons eten doorgeven, waarschijnlijk doordat we zo hoog zitten, dan konden ze dat voorbereiden, het eten was erg bijzonder, de ober kwam ongeveer elke vijf minuten kijken hoe wij aan het eten waren.  Ik denk dat hij blij is, dat er wat gasten zijn, ook de manager is al een paar keer komen praten.
Voor het restaurant is nog een groot zwembad,  die gaan we morgen uitproberen. Verder nog een spelletje gedaan met elkaar. We hebben hier amper wifi, dus extra tijd voor spelletjes met elkaar.